Cape to Kruger-tour 15-5-2011

Op dit moment zijn Niek en ik bezig met onze Cape to Kruger-tour waarmee we Zuid-Afrika, Namibie, Botswana en Zimbabwe gaan bezoeken. Op het moment van schrijven zijn we halverwege onze reis en verblijven we in een bushcamp in de Okavango-delta ± 30km van Maun, een stad in het noorden van Botswana. Deze campsite heeft geen sanitaire voorzieningen waardoor we onze behoeften in de natuur moeten doen. We hebben al het een en ander meegemaakt. Denk aan bushwalks, townships (voor Niek’s ontwikkeling) en krokodillenfarm bezoeken (800 krokodillen op elkaar gepropt in een kleine kooi alleen voor het vlees). Dat Afrikaanse heeft Niek trouwens goed overgenomen, hij is namelijk gek op krokodillenvlees. Het reisverslag heb ik trouwens samen met Niek geschreven.

Om het reisverslag te beginnen: Cape Town. Na een lange vlucht van ± 11,5 uur was ik blij om Marijn na 3 maanden weer te zien. De afgelopen 3 maanden waren zwaarder dan ik vooraf gedacht had. Na veel gekus en ......., je kunt zelf wel verzinnen welke bezigheid, hebben we een hostel gevonden in downtown Cape Town. Door middel van een citytour hebben we alles gezien: Tafelberg, Lionshead,. Camps Bay, Green Point Stadium, etc. Het Green Point Stadium is trouwens helemaal gemaakt van gerecycled materiaal en dus erg milieuvriendelijk. Verder hebben we genoten van de Afrikaanse keuken bij Mama Africa & Fork, waar we een game-mix-dish hebben besteld met op je bord: springbok, krokodil, struisvogel, kudu en zebra! Na 2 heerlijke dagen in Cape Town zijn we begonnen aan onze Cape to Kruger-tour. De tour begon met een bezoek aan de Kwattu Bushmen, waar we de lokale taal hebben proberen te spreken. Erg moeilijk kan ik je zeggen door alle maffe klanken die zij gebruiken. Verder zijn we met een tractor de natuur in gereden en hebben we iets van animal tracking geleerd. Later op de dag hebben we in de omgeving van de Cederberg voor het eerst in een tent geslapen. Wat denk je: meteen regen en dus een klote nacht. Toen we op dag 2 de Gariep Orange River bereikten regende het ook weer. Gariep Orange River is de grens tussen Zuid-Afrika en Namibie. Na het krijgen van stempels bij de douane, Niek is de hele reis al erg opgetogen met stempels in zijn paspoort, zijn we naar Fish River Canyon gereden. Namibie en de Fish River Canyon bleken een goede zet want we konden meteen het Afrikaanse weer begroeten. Heerlijk! Na 1,5 dag goed weer sloeg het noodlot weer toe. Regen! En laat ons nu net bij het mooiste landschap van Namibie zijn, de rode zandduinen. Uiteindelijk hebben we Dune 45, de hoogste zandduin, wel beklommen maar door de hevige regenval konden we de Sossusvlei en Death Valley niet bereiken. Balen! Zoals Johan Cruijff vaak aangeeft heeft elk nadeel zo zijn voordeel. Door het slechte weer zijn we direct doorgereden naar Swakopmund, de toeristenstad van Namibie aan de Atlantische Oceaan. Doordat we een dag op het schema voorlagen hadden we de mogelijkheid om te shoppen voor Niek, dit was namelijk erg nodig. Van zebra-zwembroek tot skinnyjeans, alles is ingeslagen. De tweede dag in Swakopmund stond in het teken van activiteiten die we geboekt hadden. In de vroege ochtend moesten we al aantreden in de woestijn voor quad-biking (geen beginnersgroepje) en sandboarding (van 80m hoge duinen afboarden met een houten plank). Sportieve activiteiten dus wij gooiden hier hoge ogen. In de middag hebben we de township van Swakopmund bekeken. We werden opgepikt bij onze accommodatie en reden naar Modesa. Tijdens de rondleiding werd het klassenverschil tussen verschillende gezinnen goed duidelijk. Zo heb je gezinnen die in goede huizen wonen, gezinnen die in krakemikkige huizen wonen en gezinnen die in houten huisjes wonen. Er stonden ook erg veel sheggs, eigengemaakte huizen op grond van een ander. We hebben soep van een koeienmaag gegeten op de plaatselijke markt en zijn uitgenodigd om bij een lokale familie te dineren. Tijdens dat diner hebben we een worm gegeten en kreeg Niek een fles bier van 750ml in zijn handen gedrukt. Speciaal tijdens de rondleiding was het bezoek aan een van de vele Shebeens. Drinkende jeugd, in eigengemaakte bars, die alleen over voetbal en muziek praten. Nadat we onze spullen hadden gepakt verlieten we de dorm en reden we naar Spitzkoppe, een semi-bushcamp waar we geen douchefaciliteiten hadden maar wel een primitief wc’tje. Het echte kampeergevoel begon hier al een beetje te komen. Na een lange dag hiken door de omgeving hebben Marijn en ik de zonsondergang bekeken vanaf de top van een bijberg van Spitzkoppe mountain, we hebben die nacht ook nog nooit zoveel sterren bij elkaar gezien. Na Spitzkoppe zijn we doorgereden naar een kamp nabij een Himba village. Het bezoek aan dit dorpje was een erg bijzondere ervaring. Ik (Niek) wist niet dat mensen in deze high-tech wereld nog steeds zo primitief en traditioneel leefden. Alles is er ouderwets en eigengemaakt. En dan de lichaamsgeur die deze mensen hebben, niet te harden. Verder hebben we kunnen zien hoe deze mensen douchen (zichzelf onder de oksels zuiverroken), kleren maken, kinderen opvoeden, etc. De volgende dag begon de safari in Etosha National Park, het meest bekende natuurpark van Namibie. Tijdens onze game-drives hebben we leeuwen, zebras, giraffe, slangen (Black Mamba en Puffadder), olifanten en veel antilopen gezien. Het mooiste was het zien van een kill van een leeuwin die een springbok ving om zichzelf en haar jongen te voeden. In de avond zijn we met een aantal reisgenoten, in totaal hebben we 5 reisgenoten wat dus een erg lege truck betekend, naar de waterhole van Halali gegaan. Je bezoekt zo’n waterhole in de hoop wat dieren van de Big-5 te zien. Na enkele minuten konden we de zwarte neushoorn al begroeten, iedereen erg blij omdat dit Big-5 dier erg verlegen is en zich dus niet vaak aan mensen tentoonstelt. Meteen erna kregen we bezoek van een olifant, wat een geluid maakt die slurf als hij zuipt. De tweede dag Etosha was weer een heerlijke dierenspotdag. Het begon al goed toen we, alweer, een zwarte neushoorn zagen badderen. Wat een prachtig gezicht! Daarna zagen we een grote groep leeuwen die richting onze truck liepen en uiteindelijk het pad overstaken. Na Etosha zijn we direct naar Windhoek gereden, de hoofdstad van Namibie. Het is een erg saaie stad waar ze McDonalds niet hebben, laat staan kennen. Na 1,5 uur rondgelopen te hebben en wat reisgenoten gedropt hebben zijn we met de groep heerlijk uit eten geweest. Zoals gebruikelijk in Afrika voor Marijn een visgerecht en voor Niek wederom een game-mix-dish. Vroeg opstaan was die ochtend een probleem, we zijn naar Botswana gereden. Weer een stempel in het paspoort erbij! Kamp opgebouwd in Ghanzi en in de avond traditionele bushman-dance gezien. Wat een primitief gedans, gebrul en gejengel. Die gasten lopen ook nog een al het zand in het vuur te schoppen. Na Ghanzi op weg naar de Okavango-delta, waar we nu dus zitten. Krokodillenfarm bezocht, scenic flight over de Okavango-delta gedaan en dus weer veel dieren gezien. In de Okavango-delta staat de grootste uitdaging van onze tour voor de deur, het ultieme bushcamp waar ik het in de intro al over had. Met een mokoro, langwerpige boot, naar de kamplocatie waar we 2 nachten in de wildernis zouden verblijven. Tijdens ons verblijf is de kans groot dat wilde dieren als: olifanten, leeuwen, nijlpaarden en luipaarden het kamp komen bezoeken. Ook veel vrije tijd, die we opvulden met zwemmen in de Okavango en het schrijven van dit reisverslag. Verder hebben we ook nog een nabijgelegen deltadorp bezocht en hebben Marijn en ik zelf mogen ervaren hoe het is om een mokoro te besturen, erg moeilijk en vooral zwaar door het vele hoge riet en gras in de rivier. De terugweg naar Maun was vooral erg klote doordar er allerlei insecten en spinnen in de mokoro vielen. Het bushcamp en de naturewalks waren natuurlijk erg leuk en een goede ervaring. Gelukkig is ook alles goed verlopen en is er niemand gewond geraakt/vermoord door een Big-5 dier, mede dankzij de deskundigheid van Julius en Action, onze gidsen.

Doordat we op de helft van onze reis zijn tijdens deze update zullen we het vervolg van de reis uploaden wanneer we weer in Nederland zijn.

Groeten,

Niek en Marijn